Iets liefdevoller nu. We gaan naar Azië, het grootste continent en het continent met de meeste inwoners. Ironisch genoeg is de film die ik aan dit continent link de film met de minste personages en het kleinste decor.

Spring, Summer, Fall, Winter and Spring is een film uit 2003 die zich afspeelt op een meertje in Zuid-Korea. Het is een verhaal waar niet veel dialoog in wordt gebruikt en waar de beelden vooral spreken. Het vertelt het verhaal van een oudere monnik die een jongere monnik traint in de leer van Boeddha. De film maakt gebruik van de 4 seizoenen om zowel het weer te beschrijven als ook de momenten in de jonge monnik zijn leven. Lente is zijn jeugd, zomer is zijn volwassenheid, de herfst beschrijft een terugval en winter het gevolg hiervan om uiteindelijk full circle te komen bij de catharsis met terug lente. De film spreekt me erg aan omdat het weergeeft dat een mens niet veel nodig heeft om gelukkig te zijn. Een simpel leven kan ook aangenaam zijn.

Een kenmerken van het continent dat we zien terugkomen in de film is het regenseizoen. Er is een stijger om met een bootje het drijvende huis te bereiken (waar het verhaal zich afspeelt). Deze is op een bepaald moment volledig overstroomd. Andere kenmerken zijn vooral de cultuur waarin eer en familie een hogere functie hebben dan het individu. Het boeddhisme, is naast het hindoeïsme de grote religie in Azië. Dit is ook te merken in de film aangezien de monnik zijn leven toewijdt aan zijn geloof en bidt voor de mensen in de stad. Er zitten allerlei boeddhistische referenties in de film zoals het dier dat elk seizoen aan bod komt, een hond(onschuld), een haan (verlangen), een kat (geluk) en een slang (woede).

Het is een film die je zeker eens gezien moet hebben. Misschien kan de trailer je al wat opwarmen?