Na het eigen continent wat te hebben uitgediept trekken we richting het Westen naar Noord-Amerika. Hiervoor heb ik geen typische Hollywoodfilm gekozen (te cliché). Een roadfilm sprak me meer aan om iets over the US and A te bloggen. Ik koos voor de film Road to Paloma. Khal Drogo uit Game of Thrones is niet enkel en alleen de leadactor hij neemt ook de regie en het scriptschrijven op zijn rekening. Bij het horen van deze combo kan het een hit or miss zijn. Hits zijn bijvoorbeeld sommige Woody Allen of Charlie Chaplin films, of Rocky van Sylvester Stallone. Miss is dan weer The Room van Tommy Wisseau.

Back on topic.

Ik heb een grote liefde voor road films. Zo krijg je een mooi beeld van het landschap en het lijkt altijd een beetje of je op vakantie gaat. Deze film doet dit ook.

Als klein kind speelde ik altijd graag indiaantje, ik vermoed dat dit ergens is blijven hangen want tot op de dag van vandaag heb ik veel bewondering voor deze lui. Toeval wil dat deze film de beide aspecten weet te combineren, een road film met iemand die afstammeling is van Indianen.

Storytelling is in het verhaal naar de achtergrond geduwd. Dit typeert road films voor mij. Een simpel verhaal mooie beelden en als het kan een beetje ruw.

Zonder al te veel in Spoilerland te treden gaat het verhaal over Wolf een Native American die op de vlucht is voor de autoriteit nadat hij wraak heeft genomen voor de dood van zijn moeder. Tijdens zijn poging om te vluchten komt hij met zij motor langs allerlei situaties om geld te sprokkelen om weer wat verder te kunnen vluchten.

Als we deze film mogen geloven dan ziet het continent er vrij onbevolkt uit en is de natuur er erg ruw. De film speelt zich af in een deel waar er weinig groen te bespeuren is. De wegen zijn er breed en lang, recht en leeg. En bovenal is de natuur er nog puur.